Að hrökkva eða stökkva

Eins og áður sagði er ég að flytja til Noregs eftir áramót. Ég er orðinn þreyttur á að búa í gerspilltu bananalýðveldi, og vil ekki bjóða börnunum mínum upp á það heldur. Ég mun því næstu mánuði vera að vinna í grennd við Mjösa, nánar tiltekið við tvöföldun á E6-hraðbrautinni frá Gardermoen til Hamar. Aldrei að vita nema maður sötri smá Opplands-akavit milli vinnutarna, enda kem ég mjög líklega til með að búa í Oppland. Það væri gaman að ná sambandi við aðra íslenska útlaga á sömu slóðum.

Ég hef orðið var við það að einhverjir misvitrir bloggarar hafi úthrópað okkur flóttamennina, undir þeirri forskrift að við séum að flýja og skiljum hina eftir í súpunni. Hið rétta er þó að þeir sem flytja út koma til með að gera meira til að lagfæra ástandið, heldur en þeir sem sitja eftir heima, svo fremi þeir flytji gjaldeyrinn heim. Ef ég tek sjálfan mig sem dæmi þá kem ég til með að flytja heim sem nemur um 15.000 NOK á mánuði þann tíma sem ég verð úti. Það gera 180.000 NOK á ári. Ef 10.000 Íslendingar gera slíkt hið sama, sem er sennilega vanáætlað, þá flytjum við útlagarnir inn sem nemur 1.8 milljarða NOK á ári sem samsvarar 30.8 milljörðum ISK miðað við þá gengisnefnu sem þykir vera sú rétta í dag. Munar um minna. Það versta í þessu er að maður þarf að punga stærstum hluta af þessu til bankans.

Útflutningur á vinnuafli hefur tíðkast ansi lengi erlendis, en hefur ekki verið hagkvæmur hér fyrr en nú. Ég held hins vegar að margir Íslendingar séu of stoltir til þess að láta vaða í þetta, en í mínu tilfelli er þetta klárlega besti kosturinn fjárhagslega. Að vísu er ég með praktíska reynslu og nokkra tæknimenntun, og fæ því öllu hærri laun en t.d. iðnaðarmaður eða ófaglærðir.

Heia Norge!

 

Ingvar